Ewa Dąbrowska

Do siebie

W mojej pracy chciałam połączyć dwie dziedziny – muzykę i rzeźbę. Praca dyplomowa składała się z rzeźby figuratywnej oraz performansu.

Autoportret wykonany ze starej gąbki obszyłam warstwami, z których każda kolejna coraz mniej przypominała człowieka. W trakcie obrony śpiewając intuicyjną pieśń, zdzierałam te warstwy, odsłaniając znajdujący się w środku autoportret. Warstwy symbolizowały naleciałości, skorupę, która tworzy się w nas, kiedy nie sięgamy do własnej wrażliwości, zamykamy się na siebie i innych. Nieraz odczuwam coś podobnego. W pozbyciu się tej „poczwary” pomaga mi najszybciej i najmocniej śpiew. Śpiew obnaża mnie, moje emocje, ponieważ wypływa bezpośrednio z wnętrza mojego ciała. Odzwierciedla stan mojego ducha. Przede wszystkim w tej pracy pragnęłam podzielić się moją próbą dotarcia do wrażliwości, zmierzyć się z samą sobą tak, aby poczuć się pozbawiona maski.

(ur. 1989)
Studia: Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2012–2018). Dziedziny działalności artystycznej: rzeźba, grafika, muzyka.