Zagadnienia związane z ochroną konserwatorską pięciu jawajskich lalek teatru cieni wayang kulit z kolekcji Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie

Pięć jawajskich lalek teatru cieni wayang kulit purwa stanowi zespół obiektów o specyficznym charakterze etnograficznym. Ich wyjątkowość definiuje wiele czynników, pośród których najważniejszy dla mnie stanowiła ich wartość kulturowa, ze szczgólnym uwzględnieniem roli, jaką pełniły w kulturze i wierzeniach Indonezji. Artefakty trafiły do konserwacji w stanie bardzo złym, po licznych wcześniejszych (często niepoprawnych) interwencjach konserwatorskich. Moim celem było, oprócz przeprowadzenia stricte konserwacji i restauracji, znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy pierwotnie obiekty te wykonane były zgodnie z jawajskim kanonem, który w przeszłości był tradycyjnie ściśle przestrzegany.

Projekt był połączeniem badań historycznych w zakresie ikonografii, konstrukcji lalek teatru cieni, materiałoznawstwa, techniki i technologii ich wykonania, analizy naukowej oraz finalnie zabiegów konserwatorskich i restauratorskich.

(ur. 1966)
Studia: Wydział Malarstwa (1988–1993) i Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki (2011–2018) Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Praktyki m.in. w Bibliotece Polskiej w Paryżu (2013, 2014, 2015), Nordisk Forskningsinstitut, Københavns Universitet (2015) oraz w ramach programu Erasmus+ w Donau-Universität Krems, Universität für Weiterbildung (Austria, 2016). Uczestniczyła w sesji plakatowej w ramach konferencji ICOMOS we Florencji Conservation ethics today: Are our conservation-restoration theories and practice ready for the 21st century? (2018).