Zagadnienia konserwacji i restauracji rzeźb Mirosława Bałki, Suczka i Czysty piesek

Konserwacja dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej od początku studiów wydawała mi się jednym z najbardziej fascynujących obszarów tej dyscypliny z uwagi na absolutną niepowtarzalność każdego obiektu. Dotyczy ona zarówno sfery fizycznej – niezwykłych materiałów i zaskakujących technik, jak i metafizycznej – idei i znaczenia,które w istocie stanowią esencję sztuki nowoczesnej i współczesnej.

Współczesne rzeźby, dwa urocze „pieski” autorstwa Mirosława Bałki, sprawiły, że musiałam ugruntować zdobytą na obu specjalizacjach wiedzę i pryncypia konserwacji obiektów sztuki dawnej, a jednocześnie świadomie wznieść się ponad nie, by dostosować się do indywidualnych cech obiektów. Była to także idealna okazja do wykorzystania umiejętności zdobytych na obu specjalizacjach – konserwacji malarstwa i tkanin. To doświadczenie było niesamowicie ważnym bodźcem dla mojego rozwoju jako artysty-konserwatora, a także utwierdziło mnie w przekonaniu,że wybór interdyscyplinarnej ścieżki w dziedzinie konserwacji był najlepszym możliwym.

Zróżnicowane podejście konserwatorsko-restauratorskie wobec przekształceń i nawarstwień historycznych na przykładzie XVIII-wiecznej chorągwi dominikańskiej z kościoła św. Jana Chrzciciela w Janowie Lubelskim

Chorągiew procesyjna może wydawać się typowym obiektem sztuki dawnej, jednak faktycznie to, co stanowi o jej istocie, nie jest odległe od współczesnych idei sztuki interdyscyplinarnej,
wymykającej się ustalonym kategoriom. Janowska chorągiew jest wyrazem barokowej „syntezy sztuk” – o jej istocie decydują splatające się w jednym dziele różnorodne materiały i techniki, a także kontekst kulturowy, historyczny i społeczny. Dlatego też realizacja prac konserwatorsko-restauratorskich była możliwa jedynie dzięki wiedzy i umiejętnościom zdobytym na dwóch specjalizacjach – konserwacji malarstwa i tkanin.

Za największe wyzwanie, a jednocześnie najbardziej satysfakcjonujący aspekt tej pracy magisterskiej uważam szeroko zakrojone, interdyscyplinarne badania materii, historii i znaczenia tego wyjątkowego dzieła. Dzięki dziesiątkom godzin spędzonych nad książkami w bibliotekach i przed monitorem ze zniszczonego eksponatu muzealnego o mgliście zarysowanej przeszłości i sensie wyłonił się fascynujący, żywy obraz historii, ludzi i miejsc, który w chorągwi znalazł fizyczny wyraz.

(ur. 1990)
Studia: WKiRDS ASP w Warszawie (2009–2018). Zajmuje się konserwacją i restauracją nietypowych dzieł sztuki, wymykających się tradycyjnym dyscyplinom artystycznym. Laureatka Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów uczelni artystycznych (2012/13). Współzałożycielka i zastępczyni redaktorki naczelnej „ICAR – International Journal of Young Conservators and Restorers of Works of Art” (od 2016). Asystentka w Katedrze Konserwacji i Restauracji Tkanin Zabytkowych WKiRDS (od 2017). Autorka artykułów naukowych, uczestniczka i organizatorka konferencji specjalistycznych.