Rzecz o pragnieniu

Forma przestrzenna to transparentny worek z wodą o wymiarach 3 x 3,5 m. Swobodnie postawiony nabiera kształtu, który dyktuje materiał i ciśnienie. Nie jest narzuconą geometrią, raczej decyduje o niej przypadkowość. Woda jako materia, która zasadniczo nie posiada własnego kształtu, w tej kompozycji nadaje formę. Wszystkie miękkości, zagięcia obiektu dają wrażenie kontroli nad materią, jednak pozostawiają cień niepewności. Uzupełniony obrazem, w którym minimalne przesunięcie granicy stanowi śmiertelne zagrożenie.

Tak trudno określić dokładny moment, który jest niebezpieczny, kiedy jest już za dużo, a kiedy możemy sobie pozwolić jeszcze na więcej.

Instalacja jest refleksją nad rzeczami które – jak woda – z natury nie posiadają swojej formy. Tak samo ludzkie pragnienie – przyjmuje formę „tego, do czego dążymy”. Ale to w tej abstrakcyjnej masie ukryty jest potencjał – wewnętrzna siła, która grozi nam niekontrolowanym rozlaniem.

(ur. 1990)
Studia: Wydział Rzeźby ASP w Warszawie (2014–2018) oraz w ramach Programu Erasmus+ ABK Stuttgart (2016) i UdK Berlin (2017). Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne (2015/16, 2016/17). Laureatka Nagrody Rektorów na międzynarodowej wystawie Najlepsze Dyplomy ASP 2018 w Gdańsku. Jest autorką instalacji przestrzennych i multimedialnych, często o charakterze site-specific. Fantazjuje na temat rzeczywistości, tworząc scenografie i kostiumy do spektakli teatralnych.